Zamonašio se na vrhuncu svoje slave a predviđali su mu veliku glumačku karijeru! I to nije sve, „MILANČE“ sutra postaje VLADIKA!
Rastko Lupulović, glumac koji se zamonašio i uzeo ime Ilarion, Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve imenovao je u patrijarhovog vikarnog episkopa novobrdskog.
Hirotonija izabranog Episkopa novobrdskog arhimandrita Ilariona (Lupulovića), igumana manastira Draganca kod Gnjilana, kojeg je na redovnom zasedanju održanom u Beogradu od 15. do 20. maja 2022. godine, Sveti Arhijerejski Sabor Srpske Pravoslavne Crkve izabrao za vikara Patrijarha srpskog sa titulom Episkop novobrdski, biće obavljena u nedelju, 20. novembra 2022. godine sa početkom u 9 časova, u hramu Svetog Save na Vračaru na svetoj arhijerejskoj Liturgiji koju će služiti NJegova Svetost Patrijarh srpski gospodin Porfirije sa arhijerejima i sveštenstvom – preneli su iz informativne službe SPS.
Budući vladika Ilarion rođen je kao Rastko Lupulović 16. oktobra 1974. godine u Beogradu, od oca Ilije i majke Danice. Osnovnu i srednju školu je pohađao u Beogradu. Godine 1991. upisuje Fakultet dramskih umetnosti – smer gluma. Pokazao je veliki umetnički talenat i u znamenitom pozorištu Atelje 212 bio je viđen kao jedan od perspektivnijih glumaca mlađe generacije.
Na početku karijere važio je za jednog od najboljih srpskih glumaca, pa je za svoja ostvarenja, još kao mladi glumac odlikovan jednom od najprestižnijih nagrada „Sterijinog pozorja“, a dobitnik je i nagrade „Zoran Radmilović“. Završio je Fakultet dramskih umetnosti i bio jedan od najboljih glumaca svoje generacije. Međutim, odluku da se zamonaši smatra najvažnijom u životu.
Nikada nisam zažalio niti sam se pokajao što sam postao monah. Naprotiv, često mi se događa da Bogu blagodarim što mi je pomogao da se opredelim za ovaj put jer, naravno, sve je zasnovano na čovekovoj slobodnoj odluci. Bez slobodne odluke svakoga od nas nema ni prave slobode. LJubav i sloboda je ono nešto za čim sam ja krenuo – ispričao je za Lapulović u jednoj emisiji.
Od 1992. godine počeo je redovno da posećuje Visoke Dečane, a njegovu odluku da ostane u manastiru, blagoslovio je 1996. godine tadašnji iguman, sadašnji Episkop raško-prizrenski Teodosije.
Kao iskušenik proveo je dve godine, i konačno zamonašen je na praznik Sv. kralja Stefana Dečanskog 1998. godine u čin male shime dobivši monaško ime Ilarion, po Svetom Ilarionu Velikom.
U čin jerođakona je rukopoložen 1999. godine, a 2001. godine biva rukopoložen u čin jeromonaha.. U periodu od 2008. do 2010. godine, u dva navrata po nekoliko meseci, boravi u manastiru Pećkoj Patrijaršiji pomažući u redovnim bogosluženjima i pripremajući manastir pred ustoličenje Patrijarha srpskog Irineja u oktobru 2010. godine.
Nedugo posle toga, po blagoslovu Episkopa raško-prizrenskog Teodosija, biva određen za vršioca dužnosti nastojatelja manastira Gorioča, pokazujući veliku revnost u radu sa vernim narodom istočkog kraja i pomažući sestrinstvu u obnovi te svetinje.
Na Sretenje Gospodnje 2011. godine biva poslat u manastir Draganac u Kosovskom Pomoravlju, gde preuzima upravu manastira najpre kao vršilac dužnosti nastojatelja, a potom i kao nastojatelj manastira, u kome se ubrzo skupilo bratstvo od desetak monaha i iskušenika.
U Kosovskom Pomoravlju nastavio je da radi ne samo na izgradnji i adaptaciji manastira Draganca, već i sa duhovnim bogaćenjem vernog naroda. Redovno je predavao veronauku deci u lokalnoj srpskoj školi i često držao predavanja širom Eparhije i Srpske Pravoslavne Crkve na različite bogoslovske teme.
Godine 2012. odlikovan je činom protosinđela, a na Đurđevdan 2015. godine je rukoproizveden u čin arhimandrita i imenovan za arhijerejskog zamenika Episkopa raško-prizrenskog. Pored već ranije završenog Fakulteta dramskih umetnosti, 2010. godine upisao je Bogoslovski fakultet koji je završio u roku od četiri godine sa zavidnim uspehom.
Govori engleski, francuski, italijanski i albanski jezik.
Izvor: Nportal
